ZAL DR. DAVID CLARKE OOIT ALLES JUIST HEBBEN? Door: Robert Hastings Vertaling: Paul Harmans Bron: http://www.theufochronicles.com/2010/01/uk-ufo-debunker-strikes-again.html
Het is daarom ook geen wonder dat deze Clarke op handen wordt gedragen door de bekende ontkenners in Nederland en België. Wim Van Utrecht en Frederick Delaere, de Belgische afkrakers, lopen weg met Clarke en zijn methoden. Geen wonder, ook zij bedienen zich van dezelfde werkwijze, namelijk de feiten verdraaien en het kleineren van getuigen. Het zijn net als Clarke zogenaamde ‘experts’ die zijn blijven hangen in het bestuderen van de 90% verklaarbare waarnemingen en daardoor kleingeestig de overblijvende en belangrijkste 10% als onzin wegwuiven. De Nederlandse Stichting Skepsis is op UFO-gebied zo achterlijk dat ze daar niet eens de naam Clarke kennen. Maar mochten ze ooit zijn ondoordachte opmerkingen horen, dan zijn ze het meteen volkomen met hem eens en zullen hem promoten als de enige echte onderzoeker die ze allemaal op een rijtje heeft. ‘Alles op rijtje’ staat wat mij betreft voor een starre opstelling en dus past zoiets wel bij de heren debunkers. ******
Citaat: Robert Hastings
Voorafgaand aan die wijd en zijd aangekondigde gebeurtenis heeft Clarke getracht één van de deelnemers, de gepensioneerde kolonel Charles Halt, de voormalige plaatsvervangend commandant van het nu gesloten RAF Bentwaters in Engeland, in diskrediet te brengen. Na zijn pensionering bij het leger in 1991, vertelde Halt de media dat hij ooit een schotelvormige UFO boven Bentwaters had zien zweven terwijl die een laserachtige lichtstraal naar beneden in de nucleaire wapenopslagplaats scheen. Ondanks dat Halt in die tijd op enige afstand stond, hij onderzocht de meldingen van mysterieuze lichten in het nabije Rendlesham bos, bevestigde hij dat hij radioverkeer hoorde tussen de wachten bij de wapenopslagplaats, die buiten zichzelf verslag deden van het feit dat sommige lichtstralen daar op de grond schenen. (Een praktisch identiek incident deed zich volgens vrijgegeven KGB documenten in juli 1989 voor op een Sovjet nucleaire raketbasis bij Kapustin Yar.)
Mijn
eerdere weerwoord op Clake’s inaccurate en misleidende commentaren
over Bentwaters kunnen hier gevonden worden: Aanvullend
commentaar over de Kapustin Yar zaak, als ook de link naar de Sovjet
documenten kan hier gevonden worden: In bovenstaand deel 2 worden ook gedocumenteerde UFO-invallen op andere wapenopslagplaatsen van de Amerikaanse luchtmacht besproken, dat gebeurde tussen 1975 en 1980 en dat laat zien dat het Bentwaters incident in december 1981 slechts één van meerdere van dergelijke zaken was in dat tijdperk. In zijn laatste artikel betreffende UFO’s en atoomwapens herhaalt Clarke zijn eerdere verzinsels over Bentwaters en gaat dan nog een stap verder en gaat tekeer over elke voormalige militaire getuige die durft te melden dat UFO’s onze nucleaire wapens in de gaten houden en zich daar soms mee bemoeien. Onderstaand een paar van zijn commentaren met mijn reactie daarop: David Clarke: Buitenaardsen zijn sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog druk in de weer geweest met het zich bemoeien met nucleaire bases en de Westerse regeringen liegen tegenover ons over de bedreiging van onze raketten. Het moet wel waar zijn omdat voormalige rechtdoorzee militaire bazen, aan wie onze nucleaire wapens werden toevertrouwd, dat beweren! Maar de werkelijke bron van dit prachtige, oeverloze verhaal, is de Amerikaanse ufoloog Robert Hastings, die geobsedeerd is in het verschaffen van een link tussen UFO’s en atoomwapens, hij doet dat op exact dezelfde wijze waarop andere onafhankelijke filosofen hebben getracht ons te overtuigen dat buitenaardsen hier komen om onze leylijnen te volgen of om water uit onze reservoirs te verzamelen.
Robert Hastings: Zo, Dr. Clarke, dus alleen ik ben de bron van dit ‘oeverloze verhaal’? Uw beschuldiging is compleet verzonnen en het is nogal schokkend dat zoiets komt van iemand die beweert zich te hechten aan de journalistieke principes.
In feite is het zo dat als men mijn video van 27 september 2010 van de persconferentie in Washington D.C. bekijkt (hierboven), je een aantal voormalige U.S. Air Force officieren vindt die uit eigen beweging spreken, zonder assistentie of wat dan ook van mijn kant. Bovendien, hun verslagen van UFO-activiteiten op nucleaire wapensites zijn slechts het topje van de ijsberg. Gedurende de laatste 37 jaren heb ik meer dan 120 van dergelijke personen ondervraagd - personen ooit goed bevonden om onze massavernietigingswapens te bedienen of te bewaken – die nog steeds voortgaande UFO-invallen op raket lanceerbases, opslagplaatsen of nucleaire testsites beschrijven. Volgens sommigen van deze veteranen werkten raketten tijdens enkele van deze incidenten niet meer, juist op het moment dat daar één of meer schijfvormige UFO’s boven hingen. Om die reden, terwijl ik inderdaad de persconferentie regelde – tezamen met de voormalige USAF kapitein Robert Salas – verschafte ik een forum voor een klein aantal van deze goed geïnformeerd insiders om daarin hun nog steeds geheime ervaringen aan de media, en als aanvulling aan de rest van het volk wereldwijd, te onthullen. David Clarke: Het idee dat buitenaardsen hier komen om ons te waarschuwen voor onze nucleaire experimenten is overigens niets nieuws. Het was een favoriet thema van contactees zoals George King gedurende de jaren ’50… Robert Hastings: Juist Dr Clarke, de zo gemakkelijk in diskrediet te brengen contactee beweging van de jaren ’50 had inderdaad het idee van buitenaardsen die naar de aarde kwamen om de mensheid te waarschuwen over de gevaren van atoomwapens. Echter, gedurende hetzelfde tijdsgewricht, had het Amerikaanse leger, achter de schermen, te maken met een heel echt probleem, namelijk dat van UFO-invallen op nucleair gerelateerde sites, iets dat documenten, waarvan de geheimhouding in de jaren ’70 werd opgeheven, bevestigen.
Maar de eerste aanwijzingen van de realiteit van de situatie kwamen tientallen jaren eerder. Nadat hij de militaire dienst had verlaten, besprak de eerste leider van het Project Blue Book van de Amerikaanse luchtmacht, de voormalige kapitein Edward J. Ruppelt, uitgebreid een link tussen nucleaire wapens en UFO-activiteit in zijn boek van 1956 ‘The Report on Unidentified Flying Objects’. Ruppelt schreef:
Elk van deze locaties was direct of indirect betrokken bij het Amerikaanse nucleaire wapenprogramma: het Los Alamos Laboratory, in noordelijk New Mexico, voerde theoretisch onderzoek uit en ontwierp de bommen. In het nabije Albuquerque, produceerde het Sandia Laboratory deze wapens, die daarna werden getransporteerd naar de aangrenzende Manzano basis, een ondergrondse opslagfaciliteit. Op de luchtmachtbasis Kirtland, gelegen net ten westen van Manzano, werden de atoombommen in strategische bommenwerpers en vrachtvliegtuigen geladen en naar de testgebieden in Nevada en de Marshall eilanden in de Stille Oceaan gevlogen, en tevens naar militaire bases overal in de VS en Alaska, dat toen nog geen Amerikaanse staat was.
Ondertussen produceerden reactievaten op de Oak Ridge faciliteit in Tennessee koortsachtig het wapenkwaliteit uranium en plutonium, nodig voor het almaar uitdijende nucleaire wapenarsenaal. (Oak Ridge speelde ten tijde van de Tweede Wereldoorlog ook een grote rol bij het Manhattan Project, door het leveren van het uranium voor de bom die op Hiroshima werd gedropt.) Verschillende gedeclassificeerde FBI en luchtmacht memoranda noteren niet minder dan 14 afzonderlijke UFO-waarnemingen op Oak Ridge gedurende de periode van 12 oktober tot 20 december 1950. Dat aantal was gebaseerd op meldingen die werden gedaan door verschillende veiligheidsofficieren van de regering die op de installatie werkten en tevens door militaire piloten en radarpersoneel. (2) Op de derde UFO-waarnemings hot-spot aangehaald door Ruppelt, de White Sands Proving Ground in zuidelijk New Mexico, was het leger betrokken bij de voortgaande testen van de rudimentaire raketten die binnen een decennium zouden uitgroeien in zeer accurate intercontinentale afleveringssystemen voor de Amerikaanse atoomkoppen (en tevens als de boosterraketten die NASA zou gebruiken bij haar eerste experimentele stappen in de ruimte). Verderop in zijn boek schrijft Ruppelt dat UFO’s een onmiskenbare interesse in twee andere plutonium productiefaciliteiten lieten zien, de Hanford en Savannah River fabrieken. Wat betreft die laatste fabriek schrijft hij:
De fabriek voor splijtmateriaal werd operationeel in 1952 en zou gedurende de volgende 40 jaren het meeste van het plutonium en tritium produceren dat wordt gebruikt in Amerika’s nucleaire wapens. Maar luchtmacht- en FBI-onderzoekers waren niet de enigen van de Amerikaanse overheid die zich over deze ontwikkelingen zorgen maakten. Op zijn minst nog één CIA-analist van hoog niveau uitte zijn zorgen over de UFO-waarnemingen bij gevoelige regeringsinstallaties. Op 2 december 1952 schreef Dr. H. Marshall Chadwell, adjunct-directeur van het CIA Office of Scientific Intelligence (OSI) een geheim memorandum aan de CIA directeur Walter B. Smith, getiteld ‘Unidentified Flying Objects’ (Ongeïdentificeerde Vliegende Objecten). De memo vermelde herhaaldelijke UFO-waarnemingen op belangrijke, maar niet gespecificeerde Amerikaanse ‘defensie’ sites en luidde:
Ondanks dat Chadwell de ‘belangrijke’ defensie installaties waar de waarnemingen plaatsvonden niet bij naam noemt, is het bijna wel zeker dat hij verwijst naar de fabrieken waar het nucleair wapenmateriaal werd geproduceerd. Volgens andere vrijgekomen documenten werden er nabij Oak Ridge, Savannah River en Hanford in de daaraan voorafgaande zeven maanden UFO’s gemeld door militair personeel en burgers. (Een volgende militaire UFO-waarneming en radarwaarneming vond plaats op de Hanford fabriek 8 dagen nadat Chadwell zijn memo schreef.) Dr. Chadwell eindigde zijn memo aan de CIA directeur door te schrijven:
Dus, Dr. Clarke, terwijl de vliegende schotel contactee beweging van de jaren ’50 inderdaad naïef babbelde over ‘onze ruimtebroeders’ die de mensheid kwamen redden van haar nucleaire bewapeningsdwaasheid, waren hun beweringen een echo van een echte en zeer geheime situatie. Terwijl de onderliggende redenen voor de doorgaande UFO-invallen op nucleaire wapensites – zo recent als dec. 2010 nabij luchtmachtbasis F.E. Warren in Wyoming – onbekend blijven (zoals ik duidelijk zeg in mijn boek UFOs and Nukes), het feit dat ze nog steeds voorkomen, gedurende al zo’n 60 jaar, is behoorlijk goed gedocumenteerd.
Een
kleine dwarsdoorsnede van vrijgegeven geheime documenten die hier allemaal
over gaan en de beëdigde verklaringen van getuigen, kan gevonden
op: David Clarke: [Op de persconferentie in Washington D.C.] werden ons de verhalen aangeboden van ‘geloofwaardig getuigen’, inclusief kolonel Charles Halt van het beroemde Rendlesham bos. Halt’s verslag is gedurende de jaren gegroeid van een waarneming van ‘onverklaarde lichten’ in een bos in Suffolk, naar wat deze dagen klinkt als een script voor een sciencefiction film. Hij vertelt nu dat hij een ruimteschip lichtstralen op de wapenopslagplaats van RAF Bentwaters zag afvuren en dat hij ervan overtuigd is dat de Amerikaanse en Britse regering samenspannen bij het weghouden bij de burgers van de feiten. Dit type bewering ‘van een militaire bron’ kan indrukwekkend klinken voor hen die niet op de hoogte zijn van de details van dit verhaal (waaronder de meeste journalisten). Maar het is doorgestoken vanwege het feit dat Halt’s baas, de commandant van Bentwater, kolonel Ted Conrad, ons heeft verteld dat hij niets bijzonders zag, ondanks een ‘fonkelend heldere, nevelloze nacht met een goed gezichtsveld naar alle richtingen’. Het kan nog erger, Halt’s eigen bondige, officiële verslag van de gebeurtenissen (in 1981 naar het Britse MoD gezonden) maakt geen melding van enige bespeurde bedreiging aan de NATO beveiliging. Robert Hastings: Hier is Dr. Clarke zowel oneerlijk als hypocriet. Zoals hij moet weten, gegeven het feit dat ik al eerder dit onderwerp met hem heb besproken (op de eerste link in dit artikel gegeven), kolonel Halt vermelde de UFO-invallen bij de nucleaire wapenopslagplaats niet in zijn ‘onverklaarde lichten’ memo van 13 januari 1981 en dat was om heel begrijpelijke redenen.
In
feite, als hij dat wel had gedaan, dan had hij een voorgeschreven regel
van de luchtmacht geschonden, de regel dat er met andere landen, inclusief
het Britse ministerie van defensie (MoD) niet over procedures wordt
gesproken die te maken hebben met gaten in de beveiliging van nucleaire
wapens. Dat document kan op de volgende link bekeken worden: Omdat Clarke blijkbaar niet op de hoogte is van deze regel, beweert hij dat er nooit een onderzoek naar het incident bij de wapenopslagplaats is geweest, ondanks dat kolonel Halt en anderen op Bentwaters, inclusief beveiliger Jim Penniston het tegendeel beweren. De regel waar we het hierboven over hebben verklaart expliciet dat beveiligingszaken gerelateerd aan atoomwapens alleen behandeld mogen worden door het luchtmacht Office of Special Investigations (OSI) – iets waarvan Halt, Penniston en anderen zeggen dat dat ook heeft plaatsgevonden, ondanks dat Clarke daar geen verslag van heeft gevonden in de onlangs vrijgegeven Britse regeringsdocumenten over UFO’s. De reden daarvoor is duidelijk, het is in lijn met de regel dat het verboden is over dergelijke procedures te praten met niet-Amerikaanse militaire onderdelen. Bovendien, toen Clarke afgelopen zomer pogingen deed om Halt in diskrediet te brengen, beweerde hij iets dat onjuist was, namelijk dat de kolonel het 1980 incident bij de wapenopslagplaats op Bentwaters alleen ter sprake had gebracht zo’n ‘20 tot 30 jaar’ nadat het voorviel. In feite sprak Halt erover in het nationaal uitgezonden Amerikaans tv-programma Unsolved Mysteries, dat was in 1991, hetzelfde jaar dat hij bij de luchtmacht met pensioen ging, toen had hij de eerste echte mogelijkheid er publiekelijk over te praten.
Clarke’s aanval – waarvan hij nooit heeft toegegeven dat die feitelijk niet klopte, zelfs niet nadat hij daarvan op de hoogte was gebracht – ging gepaard met een minachtende lezing over mij omdat ik vertrouwde op hedendaagse documentatie (Halt’s memo aan het MoD) betreffende herinneringen die mogelijk onopzettelijk verstoord zijn vanwege het tijdsverloop. Maar toen, terwijl hij reageerde op mijn weerwoord, brak Clarke op hypocriete wijze zijn eigen regel niet te vertrouwen op hedendaagse documentatie om daarmee je gelijk te bewijzen, hij publiceerde een brief van 2010 die hij had ontvangen van Halt’s oude baas op Bentwaters, kolonel Ted Conrad, waarin Conrad Halt’s samenvatting van de zaak betwiste door te beweren dat er geen UFO’s bij betrokken waren. Toen ik deze ontwikkeling onder de aandacht van kolonel Halt bracht, daagde hij Conrad uit om naar mijn persconferentie van september te komen en hem publiekelijk uit te dagen op zijn getuigenis over een UFO die lichtstralen naar beneden in de wapenopslagplaats zond. Conrad weigerde wijselijk naar de persconferentie te komen. David Clarke: …Hastings’ andere belangrijke ‘geloofwaardige getuige’ is kapitein Robert Salas, die beweert dat in één geval in 1967 een UFO direct boven de nucleaire wapenopslag bij luchtmachtbasis Malmstrom in Montana, ervoor zorgde dat 10 Minuteman atoomraketten niet meer functioneerden. Maar feitelijk elk detail van Salas’ verhaal wordt in twijfel getrokken door James Carlson, wiens vader Eric, een kapitein bij de USAF in die tijd ook aanwezig was. Hij houdt vol dat UFO’s absoluut niets te maken hadden met het falen van het raketsysteem en hij komt met hard bewijs dat wijst op een complexe storing in de apparatuur. Dat leidt ons naar de vraag: als het bewijs voor buitenaardse bezoeken zo goed is, waarom kiest Robert Hastings dan zulke magere voorbeelden uit om zijn zaak te bewijzen?
Robert Hastings: Mijn ‘andere’ belangrijke getuige Dr. Clarke? Als men de video-opname van de persconferentie bekijkt, dan vindt men een totaal van zeven personen die de realiteit van UFO-activiteiten bij Amerikaanse nucleaire wapensites bevestigen. Twee daarvan, de gepensioneerde luitenant-kolonel Dwynne Arneson en de voormalige kapitein Robert Jamison, verschaffen gedetailleerde getuigenissen die de beweringen van Salas over een betrokkenheid van een UFO bij de gelijktijdige storing in verschillende atoomraketten op de luchtmachtbasis Malmstrom in Montana in 1967 ondersteunen.
De andere deelnemers aan de persconferentie onthulden gelijkwaardige incidenten waarbij UFO’s herhaaldelijk boven nucleaire raketsites hingen op luchtmachtbasis Walker, New Mexico, in 1964, op luchtmachtbasis F.E. Warren, Wyoming, in 1976 en ook bij een nog niet afgebouwde raketsilo op luchtmachtbasis Malmstrom, in 1966. Zoals al eerder is opgemerkt, deze onthullingen zijn slechts de top van de spreekwoordelijke ijsberg. Als ik ongelimiteerde financiële bronnen had, dan kon ik een persconferentie organiseren waarop tientallen ex-militairen zouden getuigen van hun UFO-gereateerde ervaringen op nucleaire raketsites. In het kort: Clarke’s poging de feiten te verdraaien, door te beweren dat ik slechts een paar sleutelgetuigen heb, maakt dat hij zichzelf voor gek zet. En
wat betreft James Carlson’s compleet schandelijke bewering dat
er geen UFO-betrokkenheid was bij het op 16 maart 1967 op non-actief
gaan van een volledige vlucht atoomraketten op de luchtmachtbasis Malmstrom,
men moet maar eens luisteren naar wat kolonel Walter Figel, de plaatsvervangend
raketcommandant van de vader van Carlson, vertelde over wat er werkelijk
gebeurde en wat wij (ik en Robert Salas) jaren geleden op band hebben
opgenomen, voordat hij nerveus geworden zijn verhaal ging veranderen
omdat hij in de publieke spotlights kwam te staan. Jammer voor de timide,
nu wauwelende Figel, zijn eerdere bekentenissen staan vast. Om hier
meer over te lezen zie (op ufowijzer): Dat artikel bevat tevens een verslag van de opgenomen conversatie die Salas had met zijn eigen raketcommandant op Malmstrom, de gepensioneerde kolonel Fredrick Meiwald, waarin Meiwald bevestigt dat hij en Salas aanwezig waren op een andere raket lanceerfaciliteit toen een UFO hun raketten op non-actief zette, daarmee ook Carlson’s lasterlijke bewering weerleggend dat Salas dat allemaal heeft verzonnen, alleen om boeken te verkopen. Tevens bevindt zich in het artikel een afbeelding van een brief geschreven door een ingenieur van Boeing Corporation, Robert Kaminski. Hij was de persoon die de leiding over het onderzoek had naar het eerdere incident waarbij alle raketten op- non-actief gingen, het incident waarbij Carlson en Figel waren betrokken, en waarin Kaminski zegt dat er geen alledaagse reden voor de storing kon worden gevonden. Kaminski schrijft tevens dat hij van ander personeel van Boeing meldingen had gekregen dat zij aanwezig waren ten tijde van de UFO-activiteit en het incident. Deze brief wordt compleet genegeerd door James Carlson ten gunste van een tussentijdse luchtmachtrapportage (waarschijnlijk Clarke’s ‘harde bewijs’) die een mogelijke computerstoring als oorzaak voor de storingen veronderstelt, iets dat Kaminski al snel kon weerleggen toen hij zijn eigen onderzoek begon. Het is niet verrassend dat Clarke Carlson’s schandalige en misleidende beweringen hierover klakkeloos slikt, het is een poging zijn eigen zaak geloofwaardig te krijgen, namelijk dat er zich niets UFO-gerelateerds voordeed op Malmstrom. Samenvattend: ondanks dat veel ongeïnformeerde academici rondom de wereld veelvuldig ongefundeerde beweringen over het UFO-fenomeen hebben gedaan, slechts zelden heeft iemand zo’n complete onverschilligheid ten overstaan van de feiten gedemonstreerd. Als men de video bekijkt en de links die ik hier presenteer, dan zal men al snel inzien hoeveel propagandistische trucs en complete leugens Clarke heeft aangewend. Gedurende de laatste paar maanden ben ik door verschillende mensen gevraagd of ik denk dat Clarke werkt als een undercover disinformatie agent van het ministerie van defensie. Mijn antwoord is: Nee, daar is geen bewijs voor, ondanks dat Amerikaanse journalisten ooit (en mogelijk nog steeds) in dienst werden genomen door de CIA voor een verscheidenheid aan redenen. In mijn opinie is Clarke slechts de laatste in een lange rij zelfbenoemde UFO-experts die selectief vasthouden aan informatie over het fenomeen dat hun vooroordeel en hun negatieve vooringenomenheid ondersteunt, terwijl tezelfdertijd elk bewijs dat zoiets niet doet – ongeacht of dat komt van betrouwbare en geïnformeerde bronnen – wordt verworpen. Als Clarke zegt dat er geen UFO’s aanwezig waren op Bentwaters en dat de Britse regering geen onderzoek meer naar UFO’s doet, dan is hij meer een onbewust stuk gereedschap wiens ondoordachte uitspraken ongetwijfeld enkele personen bij het ministerie van defensie behoorlijk blij maakt.
1. Ruppelt, Edward J. The Report on Unidentified Flying Objects, Ace Books, Inc., 1956, p. 155 2. http://www.nicap.org/oakridge/oakridgesightings.htm 3. Ruppelt, Edward J. The Report on Unidentified Flying Objects, Ace Books, Inc., 1956, p. 252 4. CIA memorandum, Dr. H. Marshall Chadwell to CIA Director Walter B. Smith, December 2, 1952 5. Idem.
http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/RobertSalasGetuigenis.html http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/UFOsBovenICBMs.htm http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/CoverUpAmerikaanseLuchtmacht.htm http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/CoverUpAmerikaanseLuchtmacht2.htm http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/ProfessorRobertJacobs.html http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/DHSchuurGetuigenis.htm http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/JohnMillsGetuigenis.htm http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/LarryKing18Juli08.htm http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/RHastings1.htm
|
